Ay-o, I love this kind of technology

Deze week deed ik een Prezi presentatie inclusief video’s en er liep niets mis. De afgestudeerden onder ons denken waarschijnlijk: so what. De studenten onder ons denken: impressive. Geen vijf minuten wachten tot de professor haar computer open kreeg? Nope. Geen slechte internetverbinding waardoor ik zenuwachtig schuifelend op het bufferen moest wachten? Nope. Geen muis die op de voortgangsbalk van het youtubefilmpje bleef staan? Nope. Wow!

Het eten is niet te vreten, maar we kunnen nog iets leren van de technologische snufjes uit Amerika!

Big Apples

Ik heb vorige maand al een indrukwekkende Big Apple gezien, maar het kleine Champaign wil duidelijk niet achterblijven. Omdat de wolkenkrabbers en gigantische reclameborden een beetje te hoog gegrepen zijn – vrij letterlijk – doen ze dat op een lichtjes andere manier… Big Apples maal duizend in de computerlokalen.

Ook in het Medialab denken ze aan de brave studentjes die hun filmpjes graag monteren op groot scherm. De computers staan vol met mijn favoriete vriendjes zoals Indesign, Premier, Photoshop… Maar euhm, één issue: moeilijke verstaanbaarheid. Qls ik o,verstqq,bqqr typ: not drunk, just qwerty. ;)

Ask a cat

Hier luisteren ze maar al te graag naar de noden van de studenten. Als er één woord is dat ze beter kennen dan welk ander dan ook tijdens de les is het “interactiviteit”, dat ene vreemde concept waarin er een wisselwerking tussen professoren en studenten wordt verwacht.

Het eerste wat ze daarvoor doen is socializen. Alle professoren kennen (hun eigen versie van) mijn voornaam – Morien, Maureen, Moriejen of Morine – en velen van hen maken maar al te graag spontane opmerkingen over Belgische bieren, chocolademerken of terroristen.

Het tweede is een technologisch bakje dat “iedereen vast en zeker wel kent", waarop je tijdens de les klikt om vragen te beantwoorden. Automatisch wordt er dan door de PowerPoint een grafiek gegenereerd van antwoord om te kijken hoe de klas er over denkt. Ik noem het: "het quizbakske".

En het derde waarbij ze echt wel mee zijn met wat de studenten willen is een patriottistisch-überbeveiligde-à-la-minute-plaatselijke-gsm-opladerkast. Met Lincoln op. Omdat het kan.

Last but not least, is er nog de livesaver: de "Ask a Librarian Chat". Voor als de bibliothecarissen die 24/24 en 7/7 voor u aan de balie staan - niet eens een grap - je niet aanstaan of je bent te lui om van onder je stapel boeken uit te komen! Ah ja, en hetzelfde geldt voor de Dial-A-Nurse.

Het volgende is een speech zonder elektronica. Want leven en toegesproken worden zonder technologische snufjes kan ook wel eens fijn zijn… Dus, de internationale studenten zullen mijn gelegenheidsspeech moeten zien overleven zonder hulp van de Mac of een Powerpunt. Just me. Stresssssss!